ΗΡΘΑ ΚΑΙ Σ'ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ

ΗΡΘΑ ΚΑΙ Σ'ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ....ΚΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΝ ΦΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΖΩΣΕΙ....

ΕΣΤΡΑΦΗΚΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ....ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ; ΣΟΥ ΨΙΘΥΡΕΙΣΑ ΜΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΜΙΑ...

ΣΤΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΜΑΡΜΑΡΟ ΑΚΟΥΜΠΙΣΑ ΤΟ ΧΕΡΙ....ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ'ΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ...

ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΔΩ..Η ΧΕΡΑ ΝΑ Σ'ΑΓΓΙΞΕΙ....ΝΑ ΠΑΡΩ ΕΝΑ ΧΑΔΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΜΟΥ'ΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ...

ΜΑ ΞΑΦΝΗΚΑ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕ ΤΡΑΒΗΞΕ ΞΩΠΙΣΩ.....ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΛΕΞΕΙΣ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΙΣΩ.... 

ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΝΩΗ ΜΟΥ....ΚΡΥΟ ΙΔΡΩΤΑ ΓΕΜΗΣΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΡΜΗ ΜΟΥ..

ΜΕ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΑΝΕ ΕΠΗΓΑ ΣΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ......ΚΑΙ ΜΟΛΙΒΙΘΡΑ ΕΒΑΛΑ ΚΑΙ ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΦΥΤΙΛΗ...

ΤΟ ΑΝΑΨΑ ΚΙ ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΠΗΓΕ ΝΑ ΤΡΕΜΟΣΒΗΣΕΙ........ΛΕΣ ΚΙ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΗΤΑΝΕ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ..

ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΓΥΡΗΣΩ ΠΙΣΩ........ΜΑ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΣΟΥ ΣΒΗΣΤΟ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ'ΦΗΣΩ.

ΦΕΥΓΩ ΚΙ'ΦΗΝΩ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΙ......ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ..ΠΟΥ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ ΠΑΛΙ....για μια ψυχη...(ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΣ)